اليتيمه والۏحش الجزء12الى16والاخير
#اليتيمه_والوحش الثاني عشر
هو انت ليه مش محترم بص يا بابا بيقول اى وبعدين انا اصلا مش عاوزه منك ربع جنيه مخروم انا بعمل كل ده عشان خاطر ابنى بس لكن لو عليا انا مش عاوزه حته ربع جنيه مخروم ده انا عاوزهم ياخدوا منى فلوس بس مشوفش وشك اصلا
عزت بردح فاهو يشعر پغضب كبير و غيره اكبر بسبب الذي حدث مع عمار
فلوس مين يا ام فلوس هو انتى اصلا حلتك حاجه
محمد پغضب:بس انتوا الاتنين بعد اذنك ياشيخ اكتب الكتاب وخلصنى من الهم ده لحسن
بعد مرور نصف ساعه بارك الله لكم وبارك عليكم وجمع بينكم فى خير
نظر محمد الى عزت وقال :انا هاخد الشيخ وامشي وانت هات مراتك وابنك ويلا على القصر
بعد خروج محمد من الغرفه نظر عزت الى هند وقال:انتى عارفه انا هعمل فيكى اي دلوقتي واحنا لوحدنا والمره دى انتى مراتى يعنى لو عملتى اى محدش ليه حق انه يدخل
هند پخوف ظهر على صوتها :ولا تقدر تعمل حاجه اصلا انت اخرك كلام مش اكتر من كدا
خلع عزت جاكيت البدله وقال:لا بلاش تقولى كدا انتى اكتر واحده عارفه انى بتاع افعال مش اقول ده انا من جون واحد وانتى شيله ابنى على ايدك
هند پخوف وڠضب:انت
كدت ان تكمل ولكن قطعها صوت عزت وهو يقول:قليل الادب وساڤل و منحط بس انا بمۏت فى قله الأدب قال كدا وانقض عليها واخذ يقبلها بكل ڠضب و غير لا يعرف ما سببه لا يعرف لما شعر بفضب فقط انه واجد شخص يدفع عنها بدا يضغط على جسمها بجسمه ويحاول ان يجردها من ملابسها
ام عن هند حاولت ان تدفع عن نفسها وتبعده عنها ولكن لم تقدر بسبب جسده القوى
ولكن اوقفه صوت بكاء زين
قام بسرعه من عليها واخذ الطفل داخل أحضانه و واضع قبله على راسه وقال:مالك يا حبيب بابي فيك اى انت زعلان من بابي ولا اى
قال كدا وبص لهند اللى كنت بتحاول تستر جسدها والدموع تنهمر من عينيها
وقال:دى بس قرصت ودن عشان تعرفي تقولى مره تانى ازاى مش عاوزنى المسک يلا اقومي اجهزى عشان نمشي من هنا وخالي بالك اى حاجه مش هتعجبنى هعتبر ان ده طلب صريح منك
قال كدا واخد زين ودخل بيه البلكون امه هند قعدت على السرير تبكى ولم تجد حل غير الاتصال بولدتها اخذت هاتفها ودخلت المرحاض
هند پبكاء :ايوه يا ماما الحقنى
فضه بستغراب:مالك يا هند فيكى اى يا بنتى عمار عملك حاجه ولا اى
هند بحزن:انا و عمار اطلقنا و اتجوزت عزت
فضه پصدمه:اى انتى بتقولى اى يا بت انتى شكلك اټجننتي اتطلقتى واتجوزتى ازاى
هند: ماما انا مش هعرف اقولك حاجه دلوقتي انا عاوزكى تجيلى
فضه :انا هلبس واخد عمك صابر ونجيلك دلوقتي اقفلى
غيرت هند هدومها و خرجت من المرحاض نظرات لعزت وقالت :انا جهزه هات زين عشان اجهزه
عزت بجدية:انا جهزته يلا ادامى
خرجت هند من الاوضه وخلفها عزت يحمل الصغير بين يده
ام عند فضه قفلت التلفون و دخلت مكتب صابر:صابر الحقنى البت فى مصېبه الحيوان اللى اسمه عزت طلقها من عمار و اتجوزها هو
صابر بجدية:طب و انتى اى اللى فرقك معاكى يا فضه وبعدين حته عشان العيال يتكتب باسم ابوه
فضه :اى اللى انت بتقوله ده يا صابر بقولك اى انا مش ناقصه فلسفه بتاعتك انا عاوزه اسافر لبنتى دلوقتي البنت ھتموت من العيط وانا مش هسبها لوحدها
صابر بهدوء :حاضر يا فضه اجهزى وانا هحجز فى اى طياره نزله القاهره
ام عند وفاء كنت تجلس هى و شاكى
وفاء بسخرية:لا شوفتى البيت يا ختى يعنى واخده ابنى سلامه عشان ترجع لحبيب القلب لا وحيات مقصيصي دول لطين عشتها هى و اهلها
شاكي بستغراب:بس انا مش فاهمه ازاى ابنك قبل يتجوز طليقت صاحبه اكيد فى سر
وفاء :سر اى وبتاع اى انا اول ماشوفت البيت دى مرتحتش ليها بت شكلها تلعب بالبيضه و الحجر
شاكى بحزن :بس كدا احنا لازم نحذر دولت منها وانتى عارفه دولت غلبانه و طيبه والبت دى حربايه
وفاء بقوه :مين هو انا هسيب امها ده كفايه انها ضحكت على ابنى
نظرات لها شاكى بابتسامه و سكتت
دخل عزت البيت وهو يحمل الصغير وذهب الى امه
عزت بهدوء:شيلى حفيدك يا ماما
دولت بحزن : شوفت يا عزت اخر تصرفاتك الغلط حرمت نفسك حته من انك تستمتع ب ابسط حق من حقوقك انك تكون مع ابنك فى اول يوم ليه فى الدنيا و لولا ستر ربنا مكنتش هتعرف اصلا ان ليك ابن
نظر عزت الى امه بخجل وقال:انا فعلا ندمان يا امى على كل اللى حصل
اخذت دولت الطفل كن احضان عزت و نظرات الى هند وقالت
اطلعى يا بنتى انتى و جوزك ارتاحوا وانا زين هينام فى حضنى النهارده
هند باسف:بس انا مش بعرف انام غير وهو فى حضنى
مسكها عزت من وسطها وقال بابتسامه بارده:لا معلش انهارده انا اللى هنام فى حضنك يا روحى.....
لو عايز باقي الرواية اعمل متابعه ليا 👈 الكاتب المتميز عشان يوصلكم لما انشرها
#اليتيمه_والوحش الثالث عشر
ابعد ايدك بدل ما توحشك يا حلو
شكلك عاوزنى اكملى و مكسوفه تقولى صح بس مفيش مشكله انا تحت امرك يا قمر
قال كدا وحمل هند بين يده ونظر الى امه :مهما سمعتي صوت يا حاجه اعملى نفسك مش سامعه
قال كدا وطلع السلم تحت نظرات دولت المصدمه من بجاحت ابنها
خدت دولت زين اوضتها
محمد :اى ده يا دولت
دولت بسخرية:ابنك البجح اللى مشفش ربع ساعة تربيه رامه الواد ليا واخد مراته
محمد بهدوء:عادى يا دولت ده عزت وبعدين تعالى هنا الواد ده هينام فين
دولت بحب وهى تمسح على راس الصغير :اكيد هينام فى حضنى انت عارف انى كنت هتجنن عليه من ساعت لم عرفت حكايه هند وكمان لم عرفت انها ولدت الولد اللى هيكون وريث عائله التهامى
محمد بسخرية:لا يا ماما مش هينام فى حضنك وبعدين هو لو نام فى حضنك انا هنام فين
دولت بسخرية:السح اندح امبوا الواد طلع لابوه وانا اللى مصدومه فى عزت ونسيت انى عندى بلوه اكبر بقولك اى يا محمد احترم سنك ياخويا ده انت رجليك و القپر عيب يا جدو
محمد پصدمه:رجلى و القپر وجدو طب بقولك اى يا دولت خدى حفيدك واطلعى برا عشان موركيش جدو ممكن يعمل فيكى اى
نظرات له دولت بابتسامه وخرجت من الاوضه بكل هدوء
ام عند عزت انزل هند على الفراش وقالها :تعال بقا يا اسد انا مستنى اليوم ده من زمان
هند پغضب:اقسم بالله لو قربت مني هضربك انا بقولك اهو
عزت بسخرية:لا ده انا اللى هقطعك
قال كدا وانقض عليها قامت هند بسرعه وقالته : بقولك اى ما تحترم نفس اهلك بقا
عزت: ثانيه واحده وهتشوفى الاحترام بجد
قال كدا وخلع قميصه وبدا يقرب منها بهدوء وفجاه شعر بآلام شديدة اسفله
عزت پصدمه:اهههههه يا بنت الكلب
هند بقرف:احترم لسانك بقا وبعدين دى قرصت وادن يا قط مره كمان و هتبقا انا وانت اخوات
قالت كدا وجريت على الحمام
ام عزت قال بالام:وحيات امى لاربيك يا بنت المستخبي بقا انا عزت التهامى يحصل فيا كدا من واحده عشره سنتي
بعد مرور ثلاث ساعات استيقظ اهل المنزل على صوت صړاخ فى بهوا القصر
يا هند انتى فين وفين الجعر اللى عامل نفسه دكر وهو ميسواش فى سوق الرجاله تلاته ابيض فين الرجل النص قوم
كان هذا صوت فضه الغاضب
فى اى يا وليه يا عقربه انتى وبعدين فى واحده تقول على جوز بنتها كدا
كان هذا صوت عزت الغاضب بسبب نظرات امه له
فضه بردح :جوز ده انت جوز الشربات احسن منك يا راجل من غير اماره يا طعم من غير صناره يا احمد يا عمر
عزت پغضب: احمد يا عمر انا عزت التهامى يتردحلى من عيله نفرين و طفايه
صابر پغضب: عيب كدا يا عزت
عزت پصدمه :عيب يا مين ، يا حج هو انت مش قاعد ولا انت بتحضر خڼاقه فى حته تانيه ولا اى بظبط مع العائلة دى
دولت پصدمه:اى يا عزت اللى انت بتقوله ده عيب دى حماتك
محمد پغضب:ده عيل مشفش بربع جنيه ربايه قولى يا حاجه كل اللى عندك انا ابنى غلطان ويستحق اكتر من كدا انا قعدت اقوله يابنى مينفعش يابنى ليها اهل يابنى كدا غلط بس هتعملى اى فى طيش الشباب بقا يا حجه
صابر بجدية:بس ينفع اللى ابنك عامله كدا يا حج يعنى تبقا متجوزه واحده و جايه معاه القاهره وامها تتصل بيها تقول ان البيه المحترم خله جوزها يطلقها عشان البيه يتجوزها
عزت پغضب : بقولكم اى انا مش فاضي للكلام الفارغ ده انا طالع انام وانتى يا وليه يا حربايه انا مش عاوز اسمع صوتك تانى وانتى ياهند يلا اطلعى فوق بدل وحيات امى اللى قعده هناك دى اۏلع فى امك يلا
قال كدا وطلع اوضته واخد هند بحرقه
ام محمد خد كل من دولت و فضه و صابر غرفه المكتب
فضه بهدوء:سايف ابنك قليل الادب عمل معايه ايه اقسم بالله العظيم انا مسكا لساني عليه بلعافيه
دولت بسخريه:مسكه اى يا فضه ده انتى ردحتى للولد وبعدين احنا قولنا تعملى مشكله مش تفرشي الملايه ولا انت اى رايك يا استاذ صابر
صابر بهدوء:يا مدام دولت المفروض ان احنا منعرفش انه اتجوز البنت وكمان المفروض نظبط الدور ادام البنت كمان يعنى مكنش ينفع غير كدا
محمد بجدية:صابر و فضه معاهم حق وبعدين انا عاوزك يا مدام فضه تطلعي عين ابنى وانتى يا دولت تعملى نفس الحكاية مع هند الولد و البنت دول لازم كل واحد يعرف غلطه عشان يتعلموا الدرس مظبوط
فضه بجدية:انا بشكرك يا استاذ محمد لولا وقفتك معانا انا وبنتي وانك صدقت اللى حكيته كان زمان زين ملوش اب ولا حته بنتى عرضها انستر
محمد بابتسامه:مدام فضه دى مش غلط بنتك بس ده غلط ابنى وانا مش عاوز حاجه غير انى اربي ابنى لان فشلت فى تربيته زمان ومش هسيبه كدا على طول يلا بقا اطلعى نامى في حضڼ بنتك مش هى واحشتك برضوا
فضه بحزن مصطنع:ده انا قلبي بيتقطع عليها
قالت كدا وخرجا من المكتب بتاع محمد وطلعت على جناح عزت
كان نايم عزت على الفراش بهدوء ولكن قطعه صوت طرقات على الباب
عزت پغضب:ام اليوم اللى مش راضي يخلص ده
قام وفتح الباب لقاء فضه فى واشه
عزت پغضب:خير
فضه: يلا اطلع انخمد فى حضڼ امك انا هنام هنا مع بنتى
قالت كدا و دخلت وقفلت الباب فى وش عزت
يتبع
#اليتيمه_والوحش الرابع عشر
قومى ياختى قومى يا حيلت امك هو انتى هتخلصي الموضوع على كدا
طب اعمل اى بس يا ماما ده انا عاوزه اۏلع فيه و في نفسي
فضه بهدوء :بصي يا بت انا حسه ان حماتك حربايه وعمله نفسها بنت برن ديلوا
هند :لا يا ماما دى باين عليها طيبه
فضه بسخرية:ونبي مافى حد طيب غيرك بصي بقا يا عين امك ..........
توسعت عين هند من الكلام مش مصدقه اللى امها بتقولها عليه
هند بجدية:ازاى بس يا ماما اللى انتى بتقولى ده
فضه بجدية:اسمعي كلامى و بلاش كلام كتير
حركت هند راسها بيجاب
فى صباح اليوم التالى كنت تنزل هند من على الدرج بركض بسبب بكاء صغيرها
هند بحب وهى تاخذ زين من حضڼ دولت:مالك يا حبيب ماما فيك اى يا روحي
دولت بهدوء:انتى واحده قليل الذوق المفروض تستاذنى الاول وتقولى صباح الخير بس العيب مش عليكى العيب على ابنى لانه جاب واحده من صفيحه الزباله
لم تتحمل هند ذلك الكلام واخذت تبكى بحزن وتقول:حرام عليكم انا عارفه انى غلط و عارفه انى مجرمه بسبب انى اتخليت عن شرفي بسبب الظروف بس خلاص انتوا ليه مش بتعملوا حاجه غير انكم بټكسروا فيا كانى انا المخطأة الوحيده فى العالم وكلكم ملائكة بس لا مفيش حد ملاك الغلط فيكم كلكم بس مشكلتي انى ربنا كشف ستري مش اكتر من كدا بس خلاص
شعرت دولت بالحزن على تلك الفتاه ولكن حاولت ان تمثل الشجاعه وقالت:وانتى فكره ان الكلام العبيط ده هيدخل عليا بصي بقا يا بتاعه انتى ، انتى هنا مجرد صوره مش اكتر وده مش عشان خاطر سواد عيونك لا بالعكس هو عشان خاطر العيل الصغير اللى على ايدك لانك من غير متسوايش حاجه بنسبه لينا واعرفي انك هنا زوجت ابنى ادام الناس فقط لا غير
اى اللى انتى بتقوليه ده يا ماما انا مقبلش انك تكلمى هند كدا يا ستى بلاش عشان خاطرها لا عشان خاطري انا وبعدين هند مراتى ادام الناس و ادام اى حد
دولت بسخرية: والله يا حبيبي انت و هي فى الجزمه انا كل اللى فارق معايا العيل الصغير غير كدا مفيش ويلا غور من واشي انت و هى ولا اقولك انا اللى هسبهلك مخضره
قالت كدا وطلعت اوضتها وسبت كل من عزت و هند مصډومين
عزت پصدمه:امى بتردحلى دولت السلحدر بقت كانها قعده فى السوق بتبيع خضار
قال كدا وبص لهند اللى كنت دموعها نزله وقالها :امى اتعلمت من امك
هند پغضب:بقولك اى يا عزت انا لازم اطلق الولد وخلاص اتكتب باسمك وكمان بقا فى قسيمه جواز يبقا خالص مفيش حاجه تانى
عزت بسخرية:فى اى يا بنت فضه انتى حبيتى موضوع الجواز و الطلاق ولا الماوزن قالك هيعملك خصم وانا معرفش
هند پغضب:وانت مالك يا شيخ ابعد عنى قرفتنى كتك نيله
قالت كدا ومشيت وسبت عزت ينظر لها هى الاخره پصدمه
كتك نيله وانت راجل مهزء كدا ملكش كلامه حته مش عارف تحكم على بيتك
عزت بصړاخ:لا كدا كتير يا عم صابر حته انت يا راجل يا كيوت بټشتم فيا في اى هو حد مصلتكم عليا
صابر بسخرية:يابنى افهم الست عاوزه الراجل اللى يحكمها يبقا دكر مش كيس جوافه
عزت بسخرية:ونبي اسكت انت ، انت عاوز تفهمنى انك بتقدر على فضه
صابر بسخرية: يا بنى فضه دى پتخاف منى بس انا الى عامل ليها برستيج
عزت بضحك :طب الحق دى بقالها ساعه بتنده عليك
قال كدا وساب صابر لوحده
فى منزل عمار كان يجلس مع ولدته على طولت الفطار
وفاء بسخرية:اى يا بيه مش ناوى تقولى اى سبب الجوازه دى و الطلق
عمار بهدوء:يا ماما انسي الموضوع ده خالص بقا لانى زهقت منه
وفاء پغضب:انساه اى بس و هباب اى بقولك اى انا زهقت منك ومن قرفك انا هروح اقعد عند خالتك يومين وكمان احضر خطوبه نجمه بنتها
توسعت اعين عمار پغضب:اى اللى انتى بتقولى ده يا ماما خطوبه اى وقرف اى
وفاء بسخرية:ليه يا عين امك انت فاكرها هتفضل قعده مستنيه حضرة جنابك ولا اى وبعدين البنت فضلت راهنه نفسها و حياتها عشانك لكن لم انت اتجوزت واحده تانيه خالص الموضوع خلص وانا مش هقدر اتكلم مع خالتك او اقول ليها حاجه وانا ابنى ساب بنتها واتجوز واحده تانيه
عمار پغضب:طب بصي بقا يا وفاء عشان تبقي عارفه لو نجمه اتخطبت هيبقا يوم مواتها هى و عريس الغبره بتاعها
قال كدا وخرج من الفيلا وذهب تجاه قصر محمد التهامي وترك وفاء تنظرا الى اثره بابتسامه
كان يدخل عمار قصر محمد پغضب كبير حته انه خبط فى عزت واكمل طريقه
عزت بسخرية:طب قول صباحيه مباركه او اى حاجه
لم يرد عليه عمار ودخل الى القصر واخذ ېصرخ
محمد يا تهامى انت فين تعال يا كبير قعدت تقولى انا البص وانا التوت فروت لما قلبت تنج
محمد پغضب:فى اى يلا مالك
عمار پغضب:فى كارثه فى مصېبه
لاحظ محمد خروج كل من فى القصر حته هند
محمد :تعال المكتب يا حمار عشان نعرف نتكلم بدل مخلى الامن يجي يرميك برا
دخل عمار المكتب و قال :البت هتروح منى بسبب لعبك انت و ابنك طب انت واحد بتربي ابنك انا مال اهلى البت تروح منى ليه
محمد بسخرية:بت مين دى اللى تروح منك يلا عيب عليك ده انا اجبهالك فى شوال
عمار بسخرية:بلا شوال بلا رجب انت دلوقتي تكلم صاحبك وتقولوا ان لو فكره يجوز نجمه ھڨتلها و قتل العريس وهقتل نفسي اه ماهو مش كل الطير اللى يتاكل لحمه
يتبع
#اليتيمه_والوحش. الخامس عشر
انت عبيط يلا ولا شكلك كدا عاوزني اتصل براجل وقولها كدا بص يا عمار فى حل تانى
عمار بحزن:ابوس ايدك الحقنى بيه انا عندى استعداد اعمل اى حاجة بس بلاش تروح منى انا محبتش حد فى حياتى غيرها ومش عاوزه غيرها
خلاص اتصل بيها و قولها كدا اطلب انك تشوفها وقولها كل حاجه فى قلبك هو ده الحل الوحيد اللى عندى لان اى حاجه تانيه يبقا ملهاش لازمه
خرج عمار من غرفه المكتب وهو يشعر پغضب كبير وعقد العزام على ان يقبل نجمه ويقول لها كل شيء
ام فى جناح هند كنت تجلس وهى تحمل ذلك الصغير بين يدها
دخلت لها حور بهدوء وقالت:انتى بقا مرات بابا
حركت هند راسها وقالت:اه انا يا روحى وانتى اسمك اى بقا
حور بطفوله:حور هو انا ممكن اشيله
هند بحب :طبعا يا روحى
جلست حور على الفراش وحملت زين بين يدها وقالت لهند:هو انتى امته هتضربنى
هند بستغراب:اضربك ليه بس انتى شكلك كيوت خالص
حور :انا لما قولت لصحابي ان بابا اتجوز كلهم قالوا انهم شافوا افلام مرات الاب بټضرب العيال الصغيرة
هند بضحك:ههههه يعنى انتى عاوزنى اضربك ولا عاوزنى اعمل اى
حور بطفوله:لا انا مش عاوزكى تضربينى بس انا عاوزه اعرف هتضربنى امته
هند :بصي يا قلبي اى رايك نكون اصدقاء مش كدا هيبقا احلى وبكده مش هضربك خالص
حور بهدوء:اممم افكر
وضعت هند قبله على راس تلك الصغيرة
كان يجلس عمار في سيارته امام الجامعه ينتظر خروج نجمه
كنت تخرج نجمه مع مجموعة من أصدقائه
سالى :بت يا نجمه مش ده ابن خالتك
نظرات نجمه تجاه سياره عمار واكملت طريقه وقالت لسالى:اعملى نفسك مش شايفه
سالى بسخرية:بس الظاهر هو مش عامل كدا
كدت ان ترد عليها نجمه ولكن قطعها يد عمار التى مسكها من يدها
نجمه بجديه:خير يا عمار فى حاجه
عمار:بعد اذنك يا نجمه انا عاوز اتكلم معاكى شويه لوحدنا
نجمه بضيق:انا اسفه والله يا عمار انا مش فاضيه وبعد اذنك سيب ايدى بقا بلاش تعمل ڤضيحه فى الجامعة
عمار بسخريه هو انت لسه شفت فضايح انا عندي استعداد اعمل ڤضيحه بجد لو ما جيتيش معايا دلوقتي فاهمه ولا لا
نجمه بسخريه :لا انا مش جايه معاك يا عمار و ورينى انت بقا هتعمل اى
عمار پغضب:انتى الى طلبتى يا نجمه
قال كدا وحمل نجمه على كتفه
نجمه پغضب:نزلنى يا حيوان بدل اقسم بالله الم عليك الناس
عمار بسخرية:اعلى ما فى خيلك اعمليا يا بنت مختار مش هو عاوز يجوزك يبقا يورني هيعملها ازاى
قال كدا و وضع نجمه فى السياره وقفل السياره بحكام
نجمه پغضب :انت عاوز منى اى يا عمار ابعد بقا عنى يا شيخ حرام عليك انت مش اتجوزت بعد ما عملت فيها راهب ولا انا كبير عليكى يا نجمه واللى انتى بتفكرى فيه ده غلط و انا مش بفكر فى الجواز و كل الكلام ده
عمار پغضب: انتى مش فاهمه حاجه انتى بجد ظلمنى انا بحبك
نجمه بسخرية : بتحبيني بتحب اى يا عمار وجاى تقولها بعد اى ده انا قولتلك بحبك و عندى استعداد اقف ادام ابويا عشان خاطرك وكل اللى انت عملته انك اتريقت عليا ولا كانى واحده هبله ادامك عشان كدا لا يا عمار انا هتجوز العريس اللى ابويه جايبه وڠصب عنك
عمار پغضب:طب بصي بقا يا بنت مختار انتى مفيش حد هيقرب منك ولو فكرتى مجرده فكره انك تتجوزى واحد تانى ھقتلك و قتل نفسي معاك.
قال كدا و وفتح العربيه وقالها :يلا انزلى وحطى كلامى حلقه فى ودنك بدل ما تندمى
نزلت نجمه من العربيه وهى تنظر لذلك المچنون پصدمه
فى المساء عاد عزت من المشفي وهو يشعر بتعب غريب فى أنحاء جسده دخل الى غرفته سمع صوت شخير عالى
عزت بسخرية:اى ده شكمان نايم جنبي ولا اى
هند انتى يا هند اعدلى راسك
لم ترد عليه لا والكثر ان الصوت قد عالى اكثر
جلس عزت على الفراش و ازاح الفراش عن هند وجد فضه تنظر له پغضب:انت ازاى تدخل الاوضه من غير استأذن و اى الى دخلك الاوضه اصلا
عزت بسخرية:على فكره انتى فاهمه الموضوع غلط دى اوضتى انا وبعدين انتى اى اللى جابك هنا بقولك اى يا وليه انتى انا تعبان يعنى تلمى حاجتك و تطلعى برا انا عاوز انخمد ومش عاوز دوشه
فضه بسخرية:لا وحيات الحاجه انت اللى هتطلع برا بقولك اى يا بتاع انت ادخل خد بيجامه وخرج انخمد فى اى مكان و سبنى انام كتك نيله قطعت الحلم
ضغط عزت على شفايفه پغضب و خرج من الغرفه وهو يسب فضه دخل الى غرفه صغيرته حور لقاه هند قعده عمله تلعب معاها
حور :بابي حبيبي واحشنى اوى
عزت بابتسامه وهو ينظر الى هند :وانتى اكتر يا روح باب انتى بتعملى اى بقا
حور بطفوله :اصل طنط هند قعدت تلعب معايا دى طيبه اوى يا دادى و جميله خالص
عزت بابتسامه:مفيش اجمل منك يا حبيبت دادى يلا بقا عشان تنامى
حور بهدوء:دادى انا عاوزه انام فى حضنك انت و طنط هند ممكن
نظرا عزت لها بحب وقال:طبعا يا روحى
قال كدا وحمل الصغيره و واضعها على الفراش
نظر عزت الى هند وقال:اى انتى مش هتيجى تنامى ولا اى
هند بسخرية:و ده ازاى يعنى انا هدخل انام فى اوضتى
عزت بضحك :مش هتعرفي فى شكمان جوا صوته يقطع الخميره من البيت على راي امك
بصت ليه هند بضحك وقالت:بس هتنام بادب
عزت بغمزه : متخفيش من اخر ضربه وانا حاسس ان فى حاجه جوايه اتهزت
حور بستغراب: مين اللي ضړبك يا دادى
عزت بحب : لا ياروحى ده انا اتخبط يلا بقا يا هند
قال كدا و ترك مسافه لهند وضعت هند زين بينهم وناموا جميعاً فى هدوء من يراهم يظن انهم عائلة واحده
فتحت دولت الباب وجدت عزت و هند ينامون و الاطفال بينهم قفلت الباب و دعت ربنا ان تستمر تلك السعادة الى الابد
دخلت الغرفتها محمد بجدية:اى سر الابتسامه السعيده دى يا
دولت بسعادة:اه لو شفت المنظر اللى انا شوفته يا محمد هتحس بسعادة زاى اللى انا حاسه بيها لا و اكتر منها كمان
محمد بستغراب:و اى بقا اللى انتى شوفتى
دولت بهدوء:شوفت عزت ولاول مره نايم وهو على وشه ابتسامه سعيده لا واكتر من كدا نايم و عياله بينه هو و مراته بجد انا بتمنا انا ربنا يديم عليه هو و مراته السعاده
محمد بجدية:وانتى شايفه ان دى حاجة حلوه
دولت بهدوء:محمد ارجوك بقا تكون إهدء من كدا كفايه ا
دولت بهدوء:محمد ارجوك بقا تكون إهدء من كدا كفايه اللى عملته مع الولد هو و مراته و البنت غلبانه يبقا اى بقا مشكلتك ارجوك يا محمد بلاش عشان خاطرهم هما أو عشان خاطر العيال
محمد بجدية:ماشي يا دولت بس انا عاوزك تجهزى حفله لابنك عشان مراته و عاوزك تعزمى شام و شاكى
دولت بجدية:ليه بس كدا يا محمد بس وبعدين انا اصلا ولا البت دى ولا امها بتنزلي من زوار
محمد بهدوء:اسمعى الكلام بس يا دولت
حركت دولت دماغها وقالت:اللى انت عاوزه يا محمد
فى صباح اليوم التالى كنت ماتزال هند نايمه كان ينظر لها عزت بهدوء يتامل واجهه
فتحت هند عينيها بهدوء: صباح الخير
عزت بهدوء: انتى عارفه انك جميله
هند بتوتر:بقولك اى يا عزت ابعد عنى يا خويا
عزت بسخرية:تصدقى انك بنت فصيله يعنى انا اقولك انك جميله وانتى تقولى ياخويا
ازحته هند من امامه وقالت:بقولك اى يا عزت انت الكلام ده تقوله ل اى حد مش ليا وبعدين العيال فين
ضغط عزت على شفايفه وقال:العيال نزلوا تحت يقعدوا مع جدهم و ستهم يعنى الاوضه فاضيه و الحاجه راضيه
هند پغضب:بلا فاضيه بلا راضيه واسع كدا يلا
قالت كدا وخرجت من الاوضه
وسابت عزت ينظر لها پغضب
عزت بضيق: ده انتى ست قفيله والله
نزلت هند من على الدرج لقت البيت فى ناس غريبه
دولت بجدية:يلا انا عاوزه البيت يجهزا على بليل عشان الحفله
ثم نظرات الى هند وقالت:و انتى جهزى نفسك عشان الحفله معموله على شرفك انتى
هند :اممم انت صاحى بدرى ليه
عزت بهدوء:انا منمتش اصلا كنت عامل ابص فى واشك بفكر هو فعلا انتى موجوده ولا حلم
هند بستغراب: ليه يعنى
عزت بحب :انا مشفتش اجمل منك ولا احلى منك انتى احلى حاجه في كل حاجه يا هند
هند :انا كدا ممكن اتعود على الدلع
عزت :اتعودى الدلع اصلا معمول علشانك
قال كدا واخذ يقبل شفايفها بعشق
ام عند عمار اخذ يخبط على شقه خالته پغضب
فتحت له نجمه الباب وهى تمسح عينيها :خير عاوز اى على الصبح
يا مختار يا عم مختار يا ابو نجمه انت فين
نجمه پغضب:واطى صوتك يا بتاع انت الناس نايمه
لا انا صحيت يا نجمه عاوز اى يا زفت انت
عمار وهو يجلس على الكرسي ويضع رجل على اخره:انا جاى اخطب نجمه يا عمى
مختار پغضب:لا انت شكلك عبيط صح جاي الساعه سبعه الصبح عشان تخطب لا و داخل كانك جاى تقبض عليا
عمار برجاء:يا عمى مش انا ابن صاحبك و كمان ابن اخت مراتك وابنك جوزنى بنتك بقا ده انا طيب واهبل
مختار پغضب:اطلع برا يا بتاع انت و بليل تجيب امك عشان تخطب البومه دى انا طالع انام مش عاوز اسمع صوتك فاهم
حرك عمار راسه بفرحه :حاضر يا عمى انت تامر يا قمر
قال كدا وخرج من البيت ام نجمه نظرات له پصدمه وقالت:مچنون بس بحبك
بعد مرور خمس سنين كان يدخل عزت القصر يسمع صوت صړاخ هند وهى تجرى وراء ذلك الصغير فهد
هند پغضب:الله يخربيت الجواز على اللى عاوز يتجوز
عزت بسخرية:ليه بس يا روحى
هند پغضب:طلقنى يا عزت انا عاوزه اطلق
تانى يا هند تانى
كدا حكايه هند خلصت اتمنا انها تنول اعجابكم بحبكم جدا و عاوزه اعرف رايكم فى الرواية و حد هيتابع الروايه الجديده ولا لا
