الحلقه التالته رواية_ربع_دستة_ظباط ( دمج بين رواية مارد المخابرات و رواية مخابرات خلف الاسوار) بقلم / اسماء جمال جمعه

و تخليك عنه ده مكنش قتل و انت شكك و إتهاماتك مكنش قتل و انت بمجيك ليا و انت عارف إنه بيحبنى و جيت تطلب منى ابيعه و اتخلى عنه مكنش قتل و انت بقرفك منه و كنت بتستعر منه اما يقابلك ف مكان مكنش قتل و انت اما سيبته طول فترة حپسه لوحده مكنش قتل و انت اما سيبته يمد إيده لاخ مش من صلبه و يحتاج مكنش قتل اما دخلتله عساكر ف القسم عندك يمدوا إيدهم عليه ده كان ايه هاا كل ده مش قتل هتقدر تحاسب نفسك عن كل ده انطق
حلم زقته بزعيق و صوتها إترعش و إختفى من العياط ف طلع ملغبط انت شوفت منه ايه للقسوه دى ده كان اب ليك عشان متحسش لحظه إنك يتيم .. دى لوحدها كفايه .. إسآلنى انا ع اليتم .. ده مرار .. علقم .. و هو خاف عليك منه فبقالك اب .. ده مشفعلهوش عندك انت متعرفش يعنى ايه يتم مشوفتوش حاجه تدينه بعينك و حتى لو كنت شوفت ف انت شوفت  .. انا شوفته ممضينى على تنازل عن كل ورثى و فلوس و ممتلكاتى و بتاريخ يوم فرحنا ! عارف يعنى ايه يعنى إبتدى حياته معايا على غش ! ف اللحظه اللى كنت انا ببنى فيها بيت و حياه معاه كان هو بيهد ! ف نفس الوقت اللى شوفت بعينى فلوس مهربها برا البلد على حسابات للى إسمه صفوت ده و بنته ! طب جابها منين 
شوفته جايبلى واحده لحد بيتى و مسافر معاها ! هربان ! بعد ما كل فلوسه اتحولتلها ! شوفت اتفاقيات مقرفه و صفقات و شيكات واخدها من صفوت ! طب مقابل ايه لو هو بس حاططله حراسه زى ما قال ! شوفت فلاشه عليها دليل براءة مروان اللى إتنصب عليه و إتاخد منه القروض و الفلوس من واحد لسه متعرفش لدلوقت ! لاء و انا ماضيه على تنازل من غير علمى ! ف كنت هفكر ازاى و ف ايه ساعتها إلا إنه كان عايز يخرجنى من الموضوع قبل ما يشيل مروان القضيه !
فهد بصلها قوى و عينيه ف عينيها مباشرة .. بيحاول يستكشف كدبها او يقنع نفسه بكده بس مش عارف .. عينيها صادقه بتقول انها بتقول الحقيقه او بمعنى اصح حقيقة اللى شافته .. عينيها موجوعه ۏجع ممېت من حبيب لحبيبه .. مش كذابين
حلم خلصت كلامها و هى بتنهج كإنها بذلت مجهود للكلام و قعدت ف الارض بتتنفس نفس 
فهد بحذر فين الحاجات دى دلوقت 
حلم بصوت ضايع معرفش .. خزنة البنك إتحجز عليها
فهد بذهول مراد هو اللى ماسك القضيه و تفاصيلها و هو بردوا اللى اكيد اخد خطوه زى دى و هو بردوا اللى بيقول ان مالك برئ !
مالك بعد ما فهد مشى من المستشفى رجع تانى لسريره .. رقد و غمض عينيه قوى .. الۏجع بقا ممېت و فوق اى طاقة احتمال .. للدرجادى حتى غيابه مأثرش !!
مراد كان واخد ليليان من المستشفى و هيروح ف وقف هطلع اتطمن على مالك و اشوفه لو محتاج حاجه قبل ما امشى
ليليان إبتسمت خلاص انا ف مكتبى هجيب حاجتى و اول ما تخلص عدى عليا
مراد وصلها مكتبها و سابها و طالع لمالك .. خبط بهدوء و دخل لقاه ف سريره بس عينيه زى التايهه .. مفتحه قوى و باصه قدامها ف الولاحاجه و بتتحرك بعشوائيه على