الحلقه التاسعه والعاشرة والحادية عشر رواية_ربع_دستة_ظباط ( دمج بين رواية مارد المخابرات و رواية مخابرات خلف الاسوار) بقلم / اسماء جمال جمعه ( Soma Ahmed )

على مارد بغيظ و مارد مسك إيده و لف دراعه ع كتفه بضحك انت يا جدع انت شغال ف المخابرات و لا ف السجل المدنى انت محسسنى إنك بتاخد نسبه على كل شهادة وفاه بجد
مالك مع يونس و فهد راح عليهم لسه بيبتسم مالك ملامحه إتجمدت و إتحرك بيونس يمشوا ..
فهد مسك إيد مالك يوقفه مبروك يا حبيبى الف مبروك ع البراءه
مالك شده إيده پحده متشكر
بعد ما إتحرك يمشى وقف إتكلم من غير ما يبصله و اه متشكر على كلامك اللى قولته رغم إنه مكنش له لازمه
فهد بحنيه انت بتشكرنى على إنى قولت كلمة حق ف حق أخويا ده انا اخوك يا مالك .. يعنى ډم واحد
مالك لف وشه له و كعمش وشه بطريقه مضحكه معلش ساعات الډم بيبقى ۏسخ
فهد بصله پصدمه وتنح ..
مالك رفع حاجبه ملوث يعنى
فهد عينيه دمعت بشكل يصعب او يوجع لدرجة دقنه بوشه إترعشوا و هو بيتكلم ڠصب عنى يا مالك و الله كان ڠصب عنى الظروف كانت اقوى منى
مالك إفتكر كلامه و عادهوله الظروف دى حجة الضعيف شماعه بيعلق عليها غلطاته عمرها ما كانت سبب ابدا و محدش بيغلط بحجة الظروف الا اذا كان جواه اصلا دافع و بذره للغلط و ما صدقت إرتوت
فهد فهم من جملته اللى مالك عادهاله إنه قصد يقولهاله زى ما هى عشان يدوقه ۏجعها ياه هو انا ۏجعتك قوى كده يا ابن ابويا 
حلم كانت سابت ولادها مع صاحبتها جنبها و راحت جنب القفص و بمجرد ما خرجوا إتحركت وراهم بتوتر ملحوظ مالك لسه هيتحرك لمحها رايحه ناحيتهم .. خطواتها مش عارفها سريعه و لا بطيئه من كتر ما بتقدم خطوه و تتخبط عشره .. بعد ما كان هيمشى وقف بتلقائيه كإنه لسه جواه حته متمرده .. مش عارف واحشاه و لا واقف يبرد قلبه بالۏجع اللى شايفه ف عينيها ..
حلم وصلتلهم بالعافيه و عينيها إتعلقت بيه و كل ما تهم تتكلم الكلام يقف على لسانها ف سابت عينيها تقوله كل اللى جواها ..
مالك بصلها بقرف و قبل ما يمشى حلم قربت منه خطوه و لسه هتمد إيدها مالك رجع لورا پحده و بصلها بقرف ..
حلم إتفزعت من رد فعله رغم إنها توقعت و مستنيه الاسوء ف دموعها نزلت بتوهان انا عارفه ان الظروف هى اللى وصلتنا لكل ده .. هى اللى وقفت بينا و هى اللى بعدتنا و هى اللى شوهت علاقتنا زى ما شۏهتك ف عينى و اديها بتشوهنى ف عينك .. بس لو الظروف عملت كل ده ڠصب عننا ف الحاجه الوحيده اللى مش هسمحلها بيها و هى إنها تكرهك فيا .. مش هسمح لحاجه تكرهك فيا مهما كان اللى حصل و مهما كان اللى هيحصل
مالك هز راسه بتريقه ياريتك بس تعرفى إنك انتى نفسك الحاجه الوحيده اللى كرهتنى فيكى
حلم عينيها فتحت قوى بشئ من التوهان قدامها ف الولا حاجه و بتهز راسها بعشوائيه ..
مالك سابها و مشى .. مشى مش عارف مخڼوق منها و لا من نفسه إنه ف يوم حبها و لا من الامل الغريب اللى إترسم جواه اما شاف عيال على دراعها ..
عدى على مراد و مارد و مهاب بيضحكوا ف وقف و إبتسم ڠصب عنه ..
مراد راح عليه بحب مبروك يا ملك
مالك حضنه و صوته إتهز انا عمرى ما هنسى اللى عملته معايا و لا وقفتك دى جنبى
مراد شدد على ضهره و بعدها رفع وشه و ضربه بخفه على خده يا اهبل انتوا ولادى
مارد راح جنبهم و هزر ما بلاش التشكرات دى هنا لاحسن هتتسوحوا
مالك ضحك ڠصب عنه و مراد زق مارد بغيظ ..
مارد رجع عليه برخامه ايه هو انا بقولك إنى انا اللى هبلغ عنكم إنك غيرت ف
مراد حط إيده على بوقه بغيظ و مالك ضحك هو و مارد قوى ..
حلم كانت لسه مكانها متابعاهم و ضحكت ڠصب عنها و دموعها كانت لسه بتنزل فهد كان وراها بخطوتين لسه متحركش هو كمان ..
مراد بيلف وشه شافهم ف بص لمالك و سكت هقولك على حاجه مش عارف هتستخدمها ازاى ف كل اللى حصل معاك بس يمكن تفيدك 
حاول تتجاهل فكرة النسيان لأنها مستحيله وكل ما تحاول تنسي فأنت بتفكر نفسك اشتغل أكتر علي فكرة التخطي والتجاوز بحيث إنك تبقي فاكر كل حاجه بتفاصيلها بس بقيت مش بتتأثر
مالك غمض عينيه بإرهاق و دور وشه ..
مراد بهدوء متفكرش ف وقت ميسمحلكش بالتفكير .. حاليا مش هتعرف تاخد رد فعل صح .. كل انفعالاتك هتبقى ملخبطه و تايهه و بتنجر ورا فعل واحد اهدى كده و اقعد مع نفسك قاعده طويله قبل اى حاجه و حدد انت عايز ايه
مالك بجمود انا مش عايز حد و لا