الحلقه التاسعه والعاشرة والحادية عشر رواية_ربع_دستة_ظباط ( دمج بين رواية مارد المخابرات و رواية مخابرات خلف الاسوار) بقلم / اسماء جمال جمعه ( Soma Ahmed )

اعرف كل حاجه عنه و انا بغبائى ف المقابل حرمت نفسى من كل حقوقى ! عاقبته على حرمانه ليا من حق واحد بالبشاعه دى اعاقب نفسى دلوقت بإيه و ازاى على كل الحرمان اللى انا فيه دلوقت حرمت نفسى من فرحتى بيه ف يوم زى انهارده ! حرمت نفسى من انى اعرف حتى بوجوده ! حرمت نفسى من حضڼ و لو صغير من كل الاحضان اللى خدها و إداها دى انهارده ! حرمت نفسى حتى من حقى ف غيرتى على حبيبى و انا شايفه كل عين بتلمع بعشق له حواليه !
مروه حاولت تطبطب عليها و هى ماسكها توقفها حبيبتى اهدى كل ده هيتصلح و الله و بكره تشوفى
حلم كإنها مش سامعاها بتتكلم بشبه هزيان انتى متخيله إنى شيفاهم حواليه و كل واحده عيونها بتلمع بحبه و بتناغش قلبه و مش من حقى حتى اغير ! مش من حقى يا مروه ! مش من حقى مانا اللى ضيعته من إيدى انا اللى ضيعته
مروه مسكتها جامد لاء مضيعتهوش و لا ضيعتى حقك فيه لسه فى فرصه شاورت على ولادها طول ما فى دول يبقى فى فرصه طول ما له دول معاكى يبقى لسه لكى فرصه معاه و مش بمزاجه فرصتك عنده زى ما هو مكنش بمزاجك فرصته ف ولاده عندك المهم بقا انتى هتسيبه لهم 
حلم دموعها بتنزل بدون هدنه و مروه عادت سؤالها تانى اعلى كإنها بتفوقها انتى هتسبيه لهم هتسيبيه يا حلم 
حلم بتوهان مش هقدر مش هقدر صدقينى انتى متعرفيش مالك ده انا نفسى طلعت بعد كل الحب ده معرفهوش
مروه بإصرار بردوا مجاوبتنيش هتسيبيه يا حلم هتسيبه لهم حلم اللى اعرفها متعرفش يأس و لا استسلام و مدخلتش معركه مهما كانت و انهزمت ف مش يوم ما هتستسلم هتستسلم ف معركه بينها و بين المۏت ! مش يوم ما هتنهزم هتنهزم ف معركة حياتها و الخساره فيها مش مجرد اى خساره و السلام ده حياتها هتبقى خسارتها عشان اللى هتخسره مش راجل و هيتعوض ده روحها و محدش بيعيش جسم بس من غير روح من غير نفس
حلم عيطت و هو معلمنيش ازاى اعيش من غير ما اتنفس عرفت معاه و على إيده ازاى يكون الحب و يعنى ايه تضحيه و الحنيه و الطيبه عرفنى كل ده و نسى يعرفنى اظاى اعيش من غير نفس
مروه و هتسيبه بعد كل ده 
حلم مسحت دموعها بضهر ايدها و هزت راسها بهيستريا لاء لاء مستحيل لاء
مروه شاورتلها بعينيها على ولادها طب اييه 
حلم كإنها إنتبهت هى جايه ليه ف خدت و لادها بسرعه و هى بتتحرك لجوه مالك ده مشافش ولادنا لحد دلوقت انا رايحاله لازم يشوفهم
حلم اخدت ولادها و دخلت بس إتفاجئت ان مالك مش جوه فضلت تتلفت بس مفيش و لا حد خالص تقريبا هى مختش بالها من غياب الكل غير غيابه هو .. مينفعش يغيب .. مينفعش يمشى .. مينفعش تانى .. لازم يرجع .. لازم يبقى موجود عشان تعرف تتنفس دى محستش إنها عايشه غير بوجوده .. محستش إنها مش عاميه و بتشوف غير اما عيونها شافته .. لازم يرجع !
خرجت بتتحرك بعشوائيه و عينيها بتلف المكان كلها بتوهان لحد برا خالص ..
مروه راحت عليها بحذر من حالتها فى ايه انتى عامله ليه كده هو قالك حاجه و لا
حلم بصوت تايه كان هنا و الله العظيم كان هنا انا شوفته حسيته و سمعته كلمته
مروه لسه هتتكلم حلم زعقت بقولك كان هنا فااهمه انا مش متهيئلى بقولك كان هنا و شوفته و كلمته
مروه حاولت تهديها و اما معرفتش حاولت تاخد ولادها من على دراعها حبيبتى اهدى انا عارفه انه كان هنا بس تلاقيه مشى او راح ف حته و راجع
حلم عيطت بضعف راح راح فين لازم يرجع ! لازم يرجع انا ملحقتش ابرد قلبى ! ملحقتش اقنع نفسى إنه هنا ! ملحقتش افرح يا مروه 
مروه خدت ولادها منها عشان حلم بتتكلم بهيستريا غريبه مره تتعصب و جسمها يتشد پعنف و مره تضعف و جسمها يتهز بضعف و تنزل ع الارض مش هيرجع بالشكل اللى انتى فيه ده لاء لازم تبقى اقوى عشان تعرفى ترجعيه
حلم شدت ولادها منها پحده و بصتلها بنظره شبه التوهان و بتتكلم بهزيان مش هيرجع انتى مالك انتى انتى عايزه منه ايه مش عايزاه يرجع ليه اه بقا قولى إنك عايزانى افضل قاعده جنبك
مروه بصتلها بصعبانيه و حاولت تحضنها حبييتى مش قصدى بس
حلم خطفت نفسها منها پحده و لا تلاقيكى عينك عليه زيهم يعنى انتى زيهم عايزاه انتى زيهم
مروه حاولت تحضنها او حتى تتكلم بس حلم سابتها و إتحركت بعيد امشى من هنا ابعدى عنى ملكيش