رواية_ربع_دستة_ظباط ( دمج بين رواية مارد المخابرات و رواية مخابرات خلف الاسوار) الحلقه 12/13/14/15 بقلم / اسماء جمال جمعه ( Soma Ahmed )

و لا اروح اخد كمان بوسه بدالها من عمتو 
مراد عض شفايفه بغيظ و لف وشه لهمسه اللى رفعت كفوف إيديها الاتنين فوق پخوف و هى بتكتم ضحكتها و ربنا ما بوسته
مازن برق يا جبانه
همسه ضړبته ف رجله و بصت لمراد هو اللى باسنى
مراد بيقرب من مازن بغيظ مازن مسك قبضات إيديه اللى مكورهم و باسهم و باس راسه بضحك و حضنه ..
مراد معرفش يتكلم و بتلقائيه ضمھ و شدد على حضنه اوعى تنسى وعدك ليا
مازن همسله على راسى يابا
ليليان راحت عليهم و مراد فتح دراعه اخدها على صدره و باس راسها بدموع و متكلمش ..
همسه راحت عليه ف ساب ليليان و مازن و شدها عليه بتملك حضنها قوى و فضل يتحرك بيها و هو حاضنها كبروا قوى يا همسه قوى
همسه رفعت وشها و مسكت وشه بعشق عقبال ما تقعد نفس القاعده دى و تعمل نفس الفرحه دى من تانى
مارد من وراهم دخل براسه بينهم بهزار و لف دراعه عليهم ايه ده هتجوزونا تانى و الله خير و بركه
مراد زقه بغيظ بعد الشړ
غرام جريت عليه بغيظ و هو جرى بهزر يا مرضان بهزززر و ربنا بهزر
غرام وقفت فجأه و سابته يندفع ف الجرى و مع وقفتها إتحدف عليها ..
ضحكت جامد ضحكه وقفت اما ضمھا عليها و شدد على حضنها و الهزار إتبخر و حل مكانه مشاعر مكبوته من كتير ..
مارد همس ف رقبتها مبروك على قلبى فرحته بيكى
غرام رفعت وشه من حضنه و عيونها من كتر ما لمعت كانت زى اللى بتنور انت عارف ان بحبك اوى صح 
مارد باس عيونها و راسها و وشها و هى رجعت ضمته اكتر ..
أمها جات عليهم من وراهم و إبتسمت بكسوف ..
مارد رفع وشه بإحراج و حاول يهزر انتى عارفه بنتك صح عايزه تبوسنى بالعافيه
غرام عضت بوقها بكوميديه و قربت منه بمكر و عضت خده بطريقه مضحكه و هو زقها بغيظ ..
أمها ضحكت جامد و مارد راح عليها حضنها ..
غرام رجعت لهم و أمها مرضتش تسيب مارد ف اخدتها ف حضنها جنبه ..
فهد كان مراد عزمه .. إتردد يروح خاصة بعد غيبة مالك من يوم المحاكمه بتاعته ..
لحد يوم الفرح و هو مش عايز يروح .. لف على مالك كل حته ملقهوش .. رجع البيت و طلعله شقته بس ملقاش حد خالص حتى حلم ..
فكر شويه ان حلم تكون راحت الفرح و ده معناه إنها عرفت مثلا ان مالك هناك ..
نزل شقته و لبس و خرج راح على بيت مراد ..
بمجرد ما وصل دخل و كان المكان مليان و المزيكا عاليه ..
لف المكان بعينيه بيبص ف كل الوشوش نظرة يتم غريبه لحد ما النظره دى إتبخرت او اليتم نفسه اللى إتبخر اول ما عينيه وقعت على مالك ..
شافه حاضن ولاده و متبت ف حضنهم و بيكلمهم كإنهم فاهمينه او ملهوش غيرهم ..
فهد من تلقائية مشاعره او احساسه ناحية مالك دايما حس بغيره غريبه .. كإنه البكرى اللى جه عليه اخ تانى ف غار منه او يمكن عشان كان نفسه ف حضڼ زى ده من لحظة ما شاف مالك بعد الحاډثه ..
حلم جنب مالك شافت فهد و نظرته لمالك و فهد لاحظ إنها شافته ف بصلها بقرف .. مش عارف عشان دايما شايفها السبب ف اللى حصل و لا عشان شايف نفسه احق بقرب مالك ده ..
مالك لاحظ سكوتها فجأه ف بيرفع وشه شافها بتبص بعيد راح مع عينيها لحد ما إتقابلت نظراتهم على فهد و التلاته بصوا لبعض بنظره مبهمه و مش محدد شكلها من زحمة المشاعر الغريبه اللى فيها ..
مراد قريب من مالك ف شافه و شاف فهد بعيد ف راح علي فهد و إبتسم عارف لو مكنتش جيت كنت هخنقك
فهد لسه عينيه متعلقه بمالك و دمعت ف معرفش ينطق ..
مراد طبطب على كتفه انا قولتلك ايه مالك محتاج شوية وقت .. الضغط عليه هيجيب نتيجه عكسيه .. هيخليه ينفجر و تمنه هيبقى وحش
فهد رد بصوت مبحوح كإنه صعبان عليه نفسه او شايف نفسه الوحيد اللى خسر واضح إنه محتاج شوية الوقت دول معايا انا بس
مراد بص على حلم و رجع بصله لاء انت فاهم الموضوع غلط صدقنى
فهد حط صوباعه ع طرف عينه مسحها و سكت بحزن ..
مراد حب يفك الجو بعدين ايه اللى مأخرك كده ينفع إبنك يجى قبلك 
فهد إبتسم قوى بحب هما هنا 
مراد ضربه على قورته لاء هناك
فهد ضحك و مراد شده يمشوا روح هاتهم و
فهد مسك إيده رجعه و وقف انا عايز اروح لمالك الاول ممكن 
مراد إبتسم للدرجادى هو اغلى من مالك الصغير 
فهد عينيه دمعت بحزن و اغلى من أبوه و الله
مراد بص لمالك اللى