رواية_ربع_دستة_ظباط ( دمج بين رواية مارد المخابرات و رواية مخابرات خلف الاسوار) الحلقه 12/13/14/15 بقلم / اسماء جمال جمعه ( Soma Ahmed )

نص الكلام بعياط مالك احنا
ملناش إلا بعض .. ملناش حد .. احنا غلابه اوى .. لا اب و لا ام و لا اهل .. كل واحد فينا لقى التانى بعد رحلة ۏجع و تعب .. ارجع و كل اللى عايزه هيحصل .. خلينا ناخد هدنه مع الدنيا و كل واحد فينا يرتاح من الۏجع
مالك بجفا انا مفيش اى حاجه ممكن تريحنى غير ان الزمن يرجع و اصلح الغلطه اللى بسببها انتى موجوده دلوقت ف حياتى 
حلم بصتله بمنتهى الۏجع ع الحب اللى إتحول بشكل مخيف كده ..
مالك بجمود بص لولاده من غير ما يحس و بدل ما تتصلح الغلطه دى لقيت نفسى عقدتها
حلم حضنت ولادها قوى و عينيها مفتحه بشكل غريب و إتكلمت بإنهزام ولادنا ولادنا غلطه يا مالك حلم و ياسين مش ده الحلم اللى كنت ھتموت عليه مش دى النقطه اللى مراد شدك بيها من طريقك و قالك لازم ولادك يفتخروا بالإسم اللى شايلينه و لازم تحافظ على نصافة إسمك عشانه دلوقت غلطه 
مالك بص بعيد پخنقه و فتح العربيه و إتحرك ناحية جوه .. حس إنه بيبذل مجهود خارق عشان يعدى عتبة البيت اللى طلع منه على ضهره على إيد حبايبه ..
حلم كانت مكانها ف العربيه زى التايهه بس بمجرد ما نزل و وقف تايهه ع الباب حطت ولادها و نزلت بسرعه عليه..
مسكت إيده حستها متلجه و بتتهز ..
مالك من غير ما يحس تبتت ف إيدها .. مسكها مسكة عيل صغير بيتبت ف أمه يتحامى فيها يعدى طريق قدامه ..
حلم حست ف اللحظه دى ب امان غريب بيطمنها للى جاى إنه مهما كان قاسى و صعب المسكه دى هتهونه ..
مالك حس بإبتسامتها و إستغربها ف بيرفع إيده و هو يتكلم شاف نفسه متبت فيها !
شد إيده منها بجمود و معرفش يقول حاجه .. عينيه فاقت من توهانها ع صوت ولاده بيعيطوا ف العربيه ..
حلم لفت وشه لهم و هو إنتبه ف زعق انتى سيباهم ليه لوحدهم هاا سيباهم ليه 
حلم إتخضت انا انا بس
مالك زعق انتى مبتعرفيش تعملى حاجه غير إنك تسيبى الإيد اللى ماسكه فيكى .. كل حاجه معاكى بتبقى لعبه تترمى و بس اول ما تحسيها دورها خلص .. كنتى فاكرانى هتشدينى ليكى بيهم بس اما معرفتيش سيبتيهم .. انتى غبيه
حلم بصتله پصدمه على لهجته و صوته اللى بيجاهد يطلعه و رغم كده عالى و عڼيف ..
مالك بصلها بقرف كإنه طلع الطاقه السلبيه المدفونه جواه و إترسمت قدامه على هيئتها ..
شدها پحده حدفها ع العربيه يلا هاتيهم و اطلعى
حلم إترفعت من ع العربيه بدموع مرهقه .. ميلت شالت ولادها و عدت من قدامه دخلت بيهم ..
بعد ما دخلت وقفت بتوهه انت مش هتطلع 
مالك مردش و دور وشه هو انتى بجد فاكرانى هبقى معاكى فاكره دموع التماثيل دى هتشدنى ما تفوقى بقا
حلم مش عارفه تنطق بس بتحاول تستنجد بحاجه تساعدها ..
ياسين رفس برجله كإنه بيفوقها بيه ف إبتسمتله بدموع و بصت لمالك بلهفه طب ممكن تطلعنى بيهم وصلنى لحد فوق
مالك لسه مردش شاف جسمها اللى بيتشنج و يتنفض بيهم و إيديها بتترعش بشكل غريب ..
قرب اخدهم منها و شاورلها على قدامه من غير كلام و هى طلعت بعد ما حست إنها إنتصرت على كبريائه و لو للحظه ..
مالك كان مغمض عينيه مع كل خطوه بيخطيها لجوه البيت و بمجرد ما طلع عند شقتهم وقف بجمود ..
بص للباب المفتوح و البلكونه و الشبابيك المفتحه و الستاير المشدوده و الحاجات المدربكه كإن كل ده بيرسم قدامه المشهد من تانى بتفاصيله ..
حلم رجليها إتربطت مكانها پألم .. حست ان مش هو بس اللى هيجى عليها .. و لا الماضى هيساعده .. ده اللى جاى و اللى حواليهم و حتى انفاسها هتبقى ضدها ..
مالك قرب خطوه حط ولاده على اقرب كنبه ف الصاله و اخد خطوات سريعه لبرا كإنه بيهرب من المكان او ذكرياته اللى هاجمته .. حس إنه مش عارف يتنفس كإنه الزمن رجع لاخر لحظه بينهم !
خرج على برا و بينزل .. حلم واققه زى الآله بتنهج اول ما عدى عليها كإنها إتصعقت بكهربا ف نزلت وراه زى التايهه ..
بيسرع خطواته و هى بتزيد معاه سرعتها لحد ما لحقته قدام شقة أبوه اللى تحته ..
مسكت إيده وقفته بالعافيه .. مالك حاول يشد إيده منها بس هى تبتت فيها پجنون رغم رعشة إيدها عليه انت قولتهالى قبل كده انك كنت بتتلصم بيا عشان تعيش و انا دلوقت اللى بقولهالك انا ما صدقت اشوفك عشان اعرف اتنفس عشان اعرف اعيش
مالك شد إيده و مسك وشها بإيد واحده پحده و اعتقد زى ما فاكره إستنجادى بيكى فاكره كويس انتى عملتى ايه