رواية ربع دستة ظباط بقلم اسماء جمال الحلقه 31-32-33-34-35 حصريه وجديده

كلمها ع الموبايل مبتردش .. مالك اللى هيوصله بيها .. لو عرف هو فين هيعرف يوصلها .. سأل عن مالك و عرف إنه ف المستشفى ف خمن ان حلم معاه و راحلهم يشوفها !
سأل فالريسبشن و طلع ع الغرفه و اول ما شاف حلم خارجه من عند روفيدا إبتسم إبتسامه مريحه اووى ..
حلم إستغربت وجوده مروان 
مالك شاف امنيه داخله ف نفخ بصوت عالى و هى راحت عليه بغيظ ما تبطل عادتك المنيله دى
مالك ببرود ما انتى بتاخدى بالك اهو
امنيه بضيق يارب انت كمان تاخد بالك
مالك بصلها كتير و للحظه إفتكر حلم ف بداية علاقتهم و كانت بتصر عليه ف اى مكان او مقابله و ازاى كان بيبقى جواه مبسوط و بيتمناها متزهقش .. عرف إن الحب فعلا بيعدى كتير و العين اللى بتشوف بحب غير اى عين !
مالك إنتبه على ملامحها اللى مبتسمه لسرحانه و شكلها فاهماه غلط ف صحح الغلط ببرود عايزه ايه اعتقد أبوكى قالك اللى كان مفروض تفهميه لواحدك و اما مفهمتهوش عفانى هو منه و قام بالواجب .. مستنيه ايه تانى تسمعيه !
امنيه بصتله قوى و صعبت عليها نفسها و عقلها وراها و قدام حلم بردوا و صعب عليها اكتر انه سمعها مع أبوها مالك انا
مالك بجفا رد ع الجمله اللى مكملتهاش و انا بحب بيتى
امنيه بصوت مهزوز بيتك بس ! انت بتحب البيت اللى إتحرمت منه فجأه و جو العيله ! لكن حلم
مالك ببرود قصد يعيد عليها نفس الكلام اللى قالهولها قبل كده يمكن الذكرى توريها النتيجه او تفوقها و العيله دى و البيت ده لو مش معاها و مش بيها مش عايزهم .. انا مش بس بحبها انا بعشقها و لو غميتى عيون قلبك و شوفتى بعينيكى هتعرفى ده .. انا بعاقبها عشان سابتنى يوم مش عشان عاقبتنى .. تفرق كتير لإنى استاهل عقابها مش بعدها .. ف مش عارف ازاى شوفتى عقابى لها كره 
امنيه بصتله بۏجع و هو حاول يقضى على اى امل جواها 
لو قلبى فاضى مكنش هينفع اعشمك ف مابالك اما يبقا مليان بيها
امنيه دورت وشها بعيد بعيون مچروحه و قبل ما تدمع لمحت حد داخل عليهم ف ثوانى حزنها اتحول غيظ ..
مروان راح على حلم بغيظ ممكن اعرف سيادتك هنا ليه بتعملى ايه 
حلم رفعت حاجبها و هو إبتسم بغيظ انا إتخضيت اما عرفت إنك هنا .. بحسبك فيكى حاجه .. معرفش ان البيه اللى هنا
حلم بضيق البيه ده يبقى جوزى على فكره .. هو اللى كان هنا الاول عشان إتصاب
مروان بضيق كان المفروض تطمنينا عليكى .. مش تسيبينا كده على أعصابنا من يوم ما مشيتى لا عارفين انتى فين و لا حصلك ايه
حلم بهدوء كويسه محصلش حاجه
مروان بغيظ امال انتى هنا بتعملى ايه انتى هتفضلى تلفى وراه من مستشفى لمستشفى و من قسم لقسم !
حلم إستغريت سؤاله و ده خلاها ردت بشكل هجومى نوعا ما ع فكره انا هنا جنب جوزى ! وجودى الطبيعى ! لكن اللى مش طبيعى وجودك انت و لفك انت
مروان لهجته ضعفت حلم انتى عارفه إنى لو بلف وراكى ف ده عشان انا
حلم إتكلمت بشكل حاد منعته يكمل و انا بحب جوزى .. بيتى .. ولادى منه .. و مش هقبل حد مكانه و لا حتى ف خياله هو مش خيالى انا
مروان بضعف انتى بتحبى بيتك عشان بس انتى اللى عملتيه مش عشان حد و لا حاجه .. عشان احساسك بالغربه وسطنا خاصة بعد اللى عرفتيه عن أبوكى ! ف كنتى محتاجه تعملى حياه ليكى لوحدك .. بيتك متحسيش فيه بالغربه .. عيله تبقى بتاعتك انتى و
حلم قاطعته و البيت و العيله دول لو مكنوش مع مالك و بيه مكنتش هعملهم و لا هحتاجلهم .. انا مش بس بحبه انا بعشقه و لو انت فاكر انى وقفت قصاده و كنت هموته عشان اعاقبه يبقى اعمى .. انا يوم ما وقفت قصاده وقفت عشان كنت شايفاه بيسيب ايدى .. بيبعد .. عاقبته على بعده عنى و كنت فاكره إنى كده همنعه يسيبنى .. يتخلى عنى زى ...
سكتت و مروان اخد نفس بخيبة أمل لإنه كان عنده أمل هشه و دور وشه بۏجع ..
مالك مع امنيه لف وشه يشوفها بتبص على ايه و شاف ميرنا جايه عليهم و دى ايه اللى جابها دى كمان 
امنيه إتريقت انت بتسألنى 
ميرنا قربت و إتجاهلت امنيه و سلمت على مالك بلهفه واضحه وحشتنى كل ده مشوفكش ! اخسس ده احنا بينا عيش و ملح
امنيه كعمشت وشها بتريقه و العيش و الملح ده اكلتوه فين ان شاء الله 
ميرنا إتجاهلتها و بصت لمالك انت هنا بتعمل ايه 
مالك نفخ