رواية ربع دستة ظباط بقلم اسماء جمال الحلقه 31-32-33-34-35 حصريه وجديده

غوور من وشى
مروان اتعدل پغضب و لسه هيقرب بهجوم مالك لف حلم له و مسك وشها بحب حقك عليا انا عارف انى كنت غبى و غشيم و اتغاشمت عليكى كتير وقتها و حتى بعد ما رجعت و غاشمت بيكى و انتى معايا بس ده كان حب و ړعب عليكى
حلم بمجرد ما شافت وشه او حست لمسته حست إنها بترجع لواقع وقتهم دلوقت ! كإن كان عندها ايحاء انها لسه ع البحر ! لسه جوه الموقف !
بصت حواليها زى التايهه و بصت لمالك و بعدت خطوات و بتلمس الحيطان بإيد بتترعش و ترجع تميل ع الكراسى ټلمسها و تبص للارض ! كإنها بتستشعر بس دلوقت هى فين ! هى من ثوانى كانت حاسه نفسها جوه الموقف ! امتى جات هنا !
فضلت تهز دماغها بهزيان و نظراتها بتزوغ حواليها و تغمض و تفتح لحد ما غمضت خالص و هى بتقع ..
مالك لحقها قبل ما تنزل ع الارض و اخدها بين دراعاته ف حضنه و ضمھا اوى على صدره ..
رفع وشها ف وشه و كإنه رافض تقع كده او تغمض من التعب و همس ف وشها بصوت مبحوح بعشق خلاص مش هنقع تانى .. مش هنقع تانى كفايه .. مش هسمح بده
ميرنا مشيت من المستشفى هتولع راحت عربيتها و ركبت بس مقدرتش تتحرك مقدرتش حتى تتنفس ..
امنيه خرجت بعدها بس بغيظ و ھتموت و تعمل اى حاجه تطفى الغيظ ده بس مش عارفه !
شافت ميرنا لسه ف عربيتها .. إبتسمت بصفار و راحت عليها .. كانت رايحه عليها تطلع فيها غيظها او تحدف اى كلمتين من جواها بس بمجرد ما قربت و شافتها بټعيط شافت نفسها فيها اوى ..
امنيه بضيق مش ده اللى يتعيط عليه على فكره
ميرنا رفعت وشها و اتنرفزت بتقولى ايه انتى 
امنيه ببرود بقولك مش ده اللى يتعيط عليه
ميرنا مسحت وشها مش انا اللى اعيط على راجل !
امنيه ضحكت بتريقه امال بتعيطى على ايه ساندوتش شاورما مثلا !
ميرنا اتعصبت غورى من وشى انتى كمان
امنيه قلبت شفايفها براحتك انا بس شوفتك خيبتى خيبه حد قبلك ف صعبتى عليا
ميرنا عيطت من تانى انا فعلا خيبت خيبت اما صدقته اما صدقت واحد زيه واحد اصلا ف يوم من الايام كدب على مراته و ام عياله و اللى هو بيقول عنها بيعشقها و بېموت فيها ! شوفته بيلعب بيها كان لازم افهم انه بيلعب بيا انا كمان
امنيه بصتلها و مفهمتش و هى عيطت تانى ده لعب بيا ! اه مقاليش بحبك موعدنيش بكلمه بس الوعود مش كلها كلام !
امنيه لا فهمينى كده براحه
ميرنا مسحت وشها و امنيه بصتلها انتى عارفه ان ابوكى اتقبض عليه 
ميرنا اه مانا كنت اصلا جياله افهم منه اما عرفت كنت عايزه افهم و اشوف بابا
امنيه خلاص تعالى انا رايحه للجهاز اصلا اخدك ف سكتى و فهمينى كلامك ده و افهمك وضع ابوكى و اوصلك بيه هناك
مالك ميل على حلم شالها و اتحرك بيها بعشوائيه ف المستشفى حوالين نفسه كإنه مش عارف يروح فين !
مروان قرب عليه پغضب مكتوم انت هتفضل تلف بيها كده كتير ما تنجز يلا ننزل بيها ع الطوارئ و لا تسيبها و انا كفيل بيها اتصرف !
مالك بصله نظره جحيميه هى اللى كانت كفيله تصرفه من قدامه غوور من وشى
مروان قرب منه بهجوم زعق انت هتعمل فيها مصډوم بروح أمك و انت اللى موصلها لكل ده !
مالك بصلها و كز على سنانه و بيتمنى لو ف موقف غير الموقف عشان يعرف يرد ..
بيلف بحلم و مروان استغل عجز حركته و ھجم عليه شده و ضربه ف وشه .. مالك عشان كان شايل حلم و مش باصصله استقبل الضربه جامد و اتحدف لورا و قبل ما يقع إيد من وراه سندته ..
دكتوره منال ايه ده فى ايه ! ايه اللى بيحصل !
مالك بص ع حلم پخوف حلم حلم مش
صوته إختنق و الدكتوره بصتله پغضب مترقبه انت عملت فيها ايه بالظبط 
مالك بصلها پحده و هى بصت لمروان وراه و رجعت بصتله عملتلها ايه تانى انطق ! اوعى تكون فاهم إنى غبيه و مش فاهمه غباوتك معاها و لا هى كمان غبيه و مش فاهمه ! ده ساعتها تبقى انت بقا اللى غبى
مالك وشه اتحول بشكل مخيف و نطق بصوت برغم قوته مهزوز يا تتفضلى تشوفى شغلك و تتصرفى يا تغورى من قدامى انجزى
الدكتوره كانت هتنسحب من قدامه بس بصت على حلم و شافتها بتترعش على دراعاته و بتتنفض و تتشنج و عينيها بتغمض و تفتح بعشوائيه سريعه !
الدكتوره مشيت و شاورتله نزل وراها دخلوا غرفه حطها ع السرير پخوف و ميل عليها فكلها طرحتها و فضل يرفع