رواية ربع دستة ظباط بقلم اسماء جمال الحلقه 31-32-33-34-35 حصريه وجديده

مراد لازم يرتاح و
غرام بصت لإيده اللى ماسكاها پخنقه و قبل ما تنطق مهاب وقف بسرعه راح عليهم ..
غرام بصتله بإستنجاد و مهاب إبتسملها يطمنها و بص لمراد سيبها يا مراد
مراد ساب إيدها بس بردوا لسه واقف ف طريقها ساده مراد تعبان و محتاج يرتاح شويه
مهاب اخده و إتحركوا و شاور لغرام ع الاوضه تدخل ..
غرام بصتله و بصت لمراد و إستنته يقول حاجه بس مقالش ف سابتهم و دخلت ..
مهاب بهدوء هو محتاجلها دلوقت يا مراد
مراد بلهجه ناشفه هو تعبان و مش محتاج اكتر من إنه يرتاح
مهاب و لو .. بردوا محتاجلها .. محتاجلها و مش محتاج اى حد او اى حاجه غيرها دلوقت و لا حتى العلاج .. هى علاجه
مراد زعق پخنقه و هى كانت فين ليه مشيت و ليه إستنتك تجيبها جيبتها ليه اصلا مشيت يبقى خلاص خلصنا
مهاب كان هيلومه بس إفتكر موقفه هو كمان و غضبه لحد ما فهم منها مين قال إنها مشيت و مين قال إنها سابته و مين قال إنى انا اللى جيبتها او اجبرتها !
مراد دور وشه مش مقتنع ! لا مقتنع بالكلام اللى هو قاله و لا حتى مقتنع بعكسه ! مش عارف غير ان ۏجع إبنه واجعه اوى !
مهاب بصله بذهول انت بجد مقتنع بكده ! مقتنع ان غرام اللى معرفتش اقنعها تسيبه قبل ما يتجوزوا و قبل ما كنت اعرفه هعرف اقنعها دلوقت ترجعله ! هعرف اجيبها ڠصب عنها ! ع اساس إنها بتعمل حاجه ڠصب عنها !
مراد اخد نفس عالى و مهاب إبتسمله غرام كانت جنبه بردوا بس بطريقتها يا مراد .. بطريقتها هى .. او نقول بطربقتكم انتوا
مراد بصله و مهاب حاول يفرفشه اه نقول بطريقتكم انتوا يا نحانيح .. يا بتوع المحڼ .. انما انا المحڼ ده مليش فيه
مراد إبتسم بالعافيه كانت بتصلى و الله .. كانت محتاجاله و رجعت للى هيرجعه لها
مراد هز راسه بحزن ادعيله يا مهاب .. ادعيله انت كمان
مهاب صوته إتهز بدموع محپوسه ياريتنى راقد رقدته دى و لا هو يرقدها
مراد زقه پغضب بعد الشړ يا حمار .. بعد الشړ عليك و عليه
مهاب بص لهمسه اللى قربت منهم و بتحاول تبتسم ڠصب عنها عشان تخفف عنه ..
همسه مسكت إيده بحب مراد .. لازم ترتاح شويه
مراد لسه هيندفع بالرد همسه حطت صوابعها على شفايفه و إتكلمت بترجى لازم ترتاح شويه يا مراد .. لازم .. انت من ساعة ما جينا هنا منمتش و لا قبل ما نيجى حتى كنت نمت .. لازم ترتاح عشان تعرف تكمل و تقف على رجلك .. مراد دلوقت محتاجلك اكتر من الاول .. محتاجلك اقوى .. عشان تعرف تبقى معاه لازم تبقى اقوى .. عشان تقويه لكن بالشكل ده بمجرد ما هيسند عليك هتقع و توقعه
مراد بصلها و هى مسكت إيده لفت نفسها بيها و مشيت بيه و هزت راسها لمهاب اللى إبتسملها يلا انا مش هسيبه و لا مازن كمان روحوا خليه يرتاح
همسه اخدته على الغرفه لهم و قعدت على حرف الكنبه و قعدته جنبها و هو رجع راسه لورا بضهره و غمض عينيه و حط إيده على عينيه بوشه ..
همسه بحب إستخبت جوه حضنه و كلبشت فيه كإنها هى اللى كانت محتاجه تستقوى بيه .. تتسند عليه .. تطمن بيه و منه ..
مراد فضل كتير على وضعه لحد ما حسها فعلا نفسها بيهدى و ينتظم كإنها بتروح ف النوم .. إبتسم على برائتها و قوتها اللى بتتولد من رحم ضعفها !
رفعها شويه عنه و هى عشان عارفه هيعمل ايه إستسلمت لحركته لحد ما رفعه عنه شويه و نزل هو بجسمه عنها شوبه و حط راسه على صدرها إستخبى جوه حضنها .. همسه إبتسمت بتلقائيه و عينيها مغمضه و إستسلمت للنوم كإنها بتشجعه او بتسحبه معاها للنوم ..
غرام كانت دخلت لمارد .. اول ما فتحت الباب و شافته راقد قدامها قفلت الباب و سندت عليه و اخدت نفس بعمق و غمضت عيونها و سمحت لضعفها يخرج قدام الوحيد اللى بتسمحله يشوفه و يمحيه ! بس هو فين دلوقت عشان يمحيه ! عشان يقويها ! ده ف دنيا غير الدنيا !
راحت عليه و قعدت جنبه و ميلت باست راسه .. باستها و طولت لدرجة ضمت وشه بوشها و حضنت ملامحه..
فضلت تبوس وشه بهدوء و دموعها من كتر ما مغرقاه هو كإنها نازله من عيونه هو ..
اخدت راسه على صدرها و ضمته اكتر و من بين لحظه و لحظه بتبوس راسه لحد ما نامت زيه ..
فضل ع الباب مازن و ليليان و مهاب .. مهاب كان بيقلب ف موبايله و بيرفع وشه شاف الاتنين عيونهم ف الظاهر بتهرب من